On May 28, 2021, members of the Coconet community were among 25 organisations that signed a statement calling on the Indonesian Ministry of Communication and Information Technology (Kominfo) to repeal Ministerial Regulation 5 (MR5), which can lead to “prepublication censorship” in its current state.

The law requires private electronic systems operators (ESOs), which include social media platforms like Facebook, Twitter, and TikTok, to monitor and remove “prohibited content”, as flagged by the Indonesian government. ESOs must also be registered in Indonesia. Failure to acquire a license from the ministry by December 2021 will lead to the platform being blocked in the country.

“This requirement for companies to proactively monitor or filter content is both inconsistent with the right to privacy and likely to amount to prepublication censorship”, the statement reads. The law, which came into effect on December 2 last year with little consultation, is also not clear about what constitutes prohibited content.

Read the full statement below:

May 28, 2021

Dear H.E. Johnny G. Plate,
Minister of Communication and Information Technology
Ministry of Communication and Information Technology, Indonesia

We, the undersigned, urge you to repeal Ministerial Regulation 5/2020 (MR5) that is deeply problematic, granting government authorities overly broad powers to regulate online content, access user data, and penalize companies that fail to comply.

MR5 governs all private “electronic systems operators” that are accessible in Indonesia, broadly defined to include social media and other content-sharing platforms, digital marketplaces, search engines, financial services, data processing services, and communications services providing messaging, video calls, or games. This new regulation will affect national and regional digital services and platforms, as well as multinational companies like Google, Facebook, Twitter, and TikTok.

These companies are required to “ensure” that their platform does not contain or facilitate the distribution of “prohibited content”, which implies that they have an obligation to monitor content. Failure to do so can lead to blocking of the entire platform. This requirement for companies to proactively monitor or filter content is both inconsistent with the right to privacy and likely to amount to prepublication censorship.

The regulation’s definition of prohibited content is extremely broad, including not only content in violation of Indonesia’s already overly broad laws restricting speech, but also any material “causing public unrest or public disorder” or information on how to provide access to, or actually providing access to, prohibited material. The latter includes Virtual Private Networks (VPNs), which allow a user to access blocked content and are routinely used by businesses and individuals to ensure privacy for lawful activities.

For “urgent” requests, MR5 requires the company to take down content within four hours. For all other prohibited content, they must do so within 24 hours of being notified by the Ministry. If they fail to do so, regulators can block the service or, in the case of service providers that facilitate user-generated content, impose substantial fines.

MR5 obliges every “Private Electronic System Operator” (Private ESO) to register and obtain an ID certificate issued by the Ministry before people in Indonesia start accessing its services or content.

Previously, registration must take place by May 24th, 2021, but later was postponed, based on a press conference held by Samuel Pangerapan as General Director APTIKA (Directorate of Application and Informatics) of Indonesia MICT, to 6 months until the Single Sign-On (SSO) is ready to be implemented.

Under MR5, Kominfo will sanction non-registrants by blocking their services. Those Private ESOs who decide to register must provide information granting access to their “system” and data to ensure effectiveness in the “monitoring and law enforcement process”. If a registered Private ESO disobeyed the MR5 requirements, for example, by failing to provide “direct access” to their systems (Article 7 (c)), it can be punished in various ways, ranging from a first warning, to temporary blocking, to full blocking and a final revocation of its registration.

Based on our analysis, MR5 does not comply with standards, legal theory or principles, but also does not uphold freedom of expression and other human rights.

The substance of MR5 includes the regulation of digital rights, including restrictions. Considering the right to privacy, it is clear that MR5 exceeds the limits given in Law 12/2011, because it is limited to the framework of “administering certain functions in the government”.  MR5 therefore has the potential to violate freedom of expression and other human rights.

The provisions in MR5 are potentially contrary to Article 12 of the Universal Declaration of Human Rights (UDHR) and Article 17 of the International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR), especially the provisions enabling authorities to obtain personal data from Private ESOs. These concerns are compounded by the absence of independent supervision in obtaining access to personal data, and the fact that in practice, personal data is often misused, especially by law enforcement officials.

The three-part test has not been strictly regulated in the legal mechanism in MR5, so practically, this arrangement opens up space for violations of human rights, particularly the right to privacy.

In MR5, the term “Access Termination”, interpreted as meaning both blocking access to the internet and takedown of an account or a social media post, is used 65 times. This has the potential to limit rights and freedoms, and is very likely to interfere with the interests of Private ESOs. Further, the standard of limitation for the termination of access to the internet is not clearly stipulated within MR5, leaving the powers to terminate access open to abuse and disproportionate application. The failure to include an adequate complaints mechanism further compounds concerns that termination of access will be utilised by authorities arbitrarily and excessively.

The phrase “prohibited” in Article 9 paragraphs (3) and (4) actually has a very wide range and its interpretation opens up space for debate, especially if there is a conflict of interest of State Institutions or law enforcement officials. For example, what is meant by “public disturbance”, what is the standard or measure, who has the authority to determine it, and what if the public feels that it is not part of what is called “disturbing the society”?

With regard to Chapter IV, Article 14, regarding requests for termination of access, it is necessary to consider the restriction standards stipulated in Article 19 paragraph (3) of the ICCPR, including considerations of the Human Rights Committee’s General Comment No. 34.

MR5 requires Private ESOs, including social media platforms and other online-based service providers to comply with domestic jurisdiction, both for content and the use of content in daily practice. The legal framework for such obligations weakens the protection of all social media platforms, applications, and other online service providers, especially to accept domestic jurisdiction over user data content and policies and practices. Such a legal framework becomes a repressive instrument that would contradict or even violate human rights.

We call on you to immediately repeal MR5.

Regards,

Access Now (International)

Amnesty International Indonesia (Indonesia)

Alliance of Independent Journalists (Indonesia)

ARTICLE 19

Digital Reach (Thailand)

Electronic Frontier Foundation (International)

EngageMedia (Australia)

ELSAM (Indonesia)

Free Expression Myanmar (Myanmar)

Foundation for Media Alternatives (Philippines)

Greenpeace Indonesia (Indonesia)

Human Rights Watch (International)

Indonesia Corruption Watch (Indonesia)

Indonesia Legal Aid Foundation (Indonesia)

Institute for Criminal Justice Reform (Indonesia)

Komite Perlindungan Jurnalis dan Kebebasan Berekspresi (Indonesia)

LBH Jakarta (Indonesia)

LBH Pers Jakarta (Indonesia)

Manushya Foundation (Thailand)

Open Net Association (South Korea)

Oxen Privacy Tech Foundation (OPTF) (Australia)

Perkumpulan Lintas Feminis Jakarta (Indonesia)

Southeast Asia Freedom of Expression Network (SAFEnet) (Indonesia)

TAPOL (United Kingdom)

Unit Kajian Gender dan Seksualitas LPPSP FISIP UI (Indonesia)

The post Statement: Repeal Indonesia law that imposes harsh intermediary liabilities, risks curtailing expression appeared first on Coconet.

Protesters participate in an anti-military rally in downtown Yangon. Image by VOA Burmese via Wikimedia Commons. Public Domain.

This statement by civil society organisations in Myanmar was originally published in Free Expression Myanmar, a Coconet community member, on February 11, 2021. It has been republished here with permission.

For more timely updates on #WhatsHappeningInMyanmar, check out and follow the Twitter accounts of Coconet members Free Expression Myanmar and Myanmar ICT for Development Organisation (MIDO).

We, the undersigned civil society organizations, reject the so-called “Cyber Security Bill” drafted by the current military regime, which has not been entrusted by the people with legislative power. 

On 9 February 2021, the Ministry of Transport and Communications issued a directive enclosing the so-called “Cyber Security Bill” – which violates the principles of digital rights, privacy and other human rights – and circulated these documents to mobile operators and telecommunications license holders for comments.

Firstly, as this “bill” is not issued by an institution that has been entrusted with legislative power by the public to act accordingly, we do not accept this as a legitimate bill.

Secondly, the “bill” includes clauses that violate human rights including the rights to freedom of expression, data protection and privacy, and other democratic principles and human rights in the online space. As the “bill” is drafted by the current military regime to oppress those who are against its rule, and to restrict the mobilization and momentum of online resistance, we strongly condemn this action by the current military regime in accordance with our democratic principles.

The issuance of the “bill” is evidence that the military has not only attempted a coup d’état, but is also exercising undue legislative power unlawfully to oppress the public.

If this unlawful action by the current military regime is not denounced strongly in time, military oppression over the country will be long-lived and we, the undersigned civil society organizations, strongly condemn this action by the current military regime and issue the following statements –

1. We do not accept and strongly condemn the military coup d’état and demand the current military regime to return the power to the public immediately without any exceptions.

2. We do not accept, acknowledge or comply with this “bill” and directive as well as any other future “bills” that may be drafted by the current military regime in an attempt to oppress the people.

3. We strongly demand the current military regime to halt any undemocratic practices.

Signed by:

1. Action Committee for Democratic Development (ACDD)
2. Action Group for Farmers Affair (AGFA – Mandalay)
3. Action Group for Farmers Affair (AGFA – Ayeyarwady)
4. Action Group for Farmers Affair (AGFA – Bago)
5. Action Group for Farmers Affair (AGFA – Magway)
6. Action Group for Farmers Affair (AGFA – Sagaing)
7. All Arakan Students’ and Youths’ Congress-AASYC
8. Arr Marn Thit Social Development Organization
9. Arakan CSO Network
10. Ananda Data
11. Ahlin Tagar Rural Development Organization
12. Athan – Freedom of Expression Activist Organisation
13. Ayyar Pyo May Women Development Organization
14. AYY Famar Union
15. Ayeyawady West Development Organization- AWDO (Magway Region)
16. Bandugavlar Civil Call(BCC)
17. Bee House
18. Chin Agency
19. Child Prevention Network
20. Citizen Action for Transparency (ပွင့်လင်းမြင်သာလူထုလှုပ်ရှားမှုအဖွဲ့)
21. Civic Engagement Development Network
22. Civic Engagement Network for M2
23. Community Association Development
24. Community Partners Myanmar (Nae Thit Foundation)
25. COMREG Community Response Group
26. Digital Rights Collective
27. Diversity and Public Truth
28. Doe Myae Civil Social Development Organization
29. Doe Myay Community Development Organization (Twantay)
30. Empower Youth Enlightenment (EYE)
31. Empowerment Society
32. Equality Myanmar
33. Famar Agricultural Network
34. Farmers Network (ဝမ်းတွင်း)
35. Farmers and Land Rights Action Group
36. Farmers Development and Environmental Watch Group
37. Free Expression Myanmar (FEM)
38. Free Education Service Organization
39. Freedom and labor Action Group
40. FREELAND Organization Lashio
41. Future Star (မတ္တရာ)
42. Future Star Youth Organization
43. Future Light Social Development Organization
44. Gender Equality Network
45. Genuine People’s Servants – GPS
46. GOAL Organization
47. Golden Future Social Development Organization
48. Golden Heart Organization
49. Green Justice Institute (GJI)
50. Helping Hands (Local Development Organization
51. Hkumzup Development Committee
52. Hope For Children  Development Organization
53. Htum Thit Sa Rural  Development Organization
54. Htoi Gender and Development Foundation
55. Human Rights Defenders & Promoters (HRDP)
56. Human Rights Educators Network
57. Human Rights Foundation of Monland (HRFOM)
58. International Bridges to Justice (Myanmar)
59. Justice For All (လူ့အခွင့်အရေး ကာကွယ်စောင့်ရှောက်ခြင်းနှင့် တရားမျှတမှု့ )
60. Justice Movement for Community Inlay
61. Kaung Myat Hnalonethar Health Care Organization
62. Kan Chay Arr Man Fishery Development Organization
63. Kaung Rwai
64. Karenni State Farmer Union
65. Kayah Earthrights Action Network (KEAN)
66. Kachin State Women Network
67. Kachin Women Union
68. Kachin Women’s Association of Thailand (KWAT)
69. Kanaung Institute
70. Kanpetlet Land Development Organization
71. Karen Peace Support Network
72. Keng Tung Youth
73. KESAN Karen Environment and Social Action Network
74. Kings N Queens
75. Kyaukse Youth Network
76. Lamyan Farmers Network
77. LatButta Famar Union
78. Legal Knowledge Sharing Group
79. Let’s Help Each Other
80. LGBT rights Network
81. LAIN Technical Support Group
82. Light Social Development Organization
83. Lin lake Kyal Social Development Organization
84. Mandalay Affairs Team
85. Mandalay Community Center
86. Mandalay Regional Youth Association (MRYA)
87. Mandalay Regional Youth Network
88.  Mandalay Women Political Federation (MWPF – မန္တလေး)
89. Mann Thingaha (Gender GBV Team)
90. Maramagri Youth Network
91. MATA(Sagaing)
92. Matupi Women Association
93. Meiktila Youth Network
94. Minhla Youth Center
95. Muditar Organization
96. Myanmar Media Lawyers’ Network
97. Myan ICT for Development Organisation (MIDO)
98. Myanmar Cultural Research Society (MCRS)
99. Myanmar Deaf Society
100. Myanmar Fifth Estate
101. Myanmar Independent Living Initiative
102. Myanmar Muslim Youth Association (Kachin State)
103. Myanmar People Alliance (Shan State)
104. National Network for Education Reform
105. Natural Green Alliance (သဘာဝစိမ်း သဘာဝပါတ်ဝန်းကျင်ထိန်းသိမ်းရေး မိတ်ဖက် အင်အားစု)
106. Never End Tomorrow(NeT)
107. Network for Human Rights Documentation Burma (ND-Burma)
108. Ninggawn Institute (NI)
109. Northern Spectrum Youth Association
110. Nyan Lynn Thit Analytica
111. Open Development Foundation
112. Our Home
113. Our Lovely World
114. Olive Organization
115. P.D.C.E (Peace, Development & Civic Engagement)
116. Paung Ku
117. Pa-O Women’s Union
118. Pan Thi Kyo LGBT Organization
119. Paungsee Myittar Organization
120. Peace & Development Center (Meikhtila)
121. Peace Development Committee (မိတ္ထီလာ)
122. PEN Myanmar (ပဲန်မြန်မာ)
123. Phyu Sin Myittar Social Development Organization
124. Pluralistic Society
125. Pone Yate Sit Regional Development Organization
126. Progressive Voice
127. Pwint Phyu Development Organisation
128. Pyi Gyi Khin
129. Rule of law watch group
130. Rural Social Development Organization
131. SarPhyu Famar Network
132. Sarnar Kyi Phyu Social Development Organization
133. Sandhi Governance Institute
134. Saytana Shaesaung Youth Organization
135. Second Tap Root (ဒုတိယရေသောက်မြစ်)
136. Shan MATA
137. Shan State Ethnic Youth Federation
138. Shan State Peace Task Force (သျှမ်းပြည်နယ်ငြိမ်းချမ်းရေးအလုပ်အဖွဲ့)
139. Shan Women Development Network
140. Shan Youth Yangon
141. Shwechinthae Social Service Group (Shwebo)
142. Shwe Nathar Famar Development Organization
143. Smile Myanmar
144. Socio- Economic & Gender Resource Institute
145. Social Care Volunteer Group (SCVG)
146. Southern Youth Development Organisation
147. SPACE
148. Spectrum Organization
149. Student Voice
150. Summer Shelter Library
151. Swam Su Ti Rural Development Organization
152. Ta’ang Women’s Organisation
153. Tai Youth Organization – TYO
154. TEN, Taunggyi Education Network
155. Thazi Youth Network
156. The Seagull: Human Rights, Peace & Development Pluralistic Society
157. The Khumi Institute (TKI)
158. TRI STAR
159. Triangle Women Support Group
160. TRY Organization
161. Uakthon Local Social Development Organization
162. Unity Arch Bridge Organization
163. Waingmaw CSO Network
164. White Marker Group
165. Win Peace
166. Women & Youth’s Development Organization (WYDO)
167. Worker Development Organization
168. Women Development Organization
169. Women organization Network ( WON )
170. Yatanar Youngyi Social Development Organization
171. Yai Ywal Yar Youth Development Organization
172. Yi Ywal Yar Community Development
173. Youth Champion Network
174. Youth/29 Creative Society
175. Young Ni Oo Women Social Development Organization
176. Young Ni Oo Social Development Organization
177. ၈၈ငြိမ်းပွင့် စဉ့်ကူး
178. ၈၈ငြိမ်းပွင့် မြစ်သား
179. ၈၈ငြိမ်းပွင့် မိထ္တီလာ
180. ၈၈ငြိမ်းပွင့် သပိတ်ကျင်း
181. ၈၈ငြိမ်းပွင့် သာစည်
182. ကျောက်ပန်းတောင်း လူငယ်ကွန်ယက်
183. ခြေလှမ်းသစ်လူမှုဖွံ့ဖြိုးရေးအဖွဲ့
184. စိမ်းရောင်စို (တံတားဦး)
185. စိမ်းရောင်စို Activities
186. တမာရိပ်
187. တောင်သမန်ကွန်ယက်
188. ဒို့တိုးတက်ရာ အစည်းအရုံး
189. ဒို့တောင်သူလယ်သမားအဖွဲ့
190. ဒို့မြေကွန်ရက်
191. “ဒို့”တောင်သူလယ်သမားအဖွဲ့အစည်း(ဝမ်းတွင်း)
192. ပျော်ဘွယ် လူငယ်ကွန်ယက်
193. ပွင့်ဖြူလယ်ယာမြေကွန်ရက် (မကွေးတိုင်း)
194. မဇ္စျိမမေတ္တာ ရေလှူအသင်း (မိတ္ထီလာ)
195. မကွေးတိုင်းဒေသကြီးအရပ်ဘက်လူမှုအဖွဲ့အစည်းများ မဟာမိတ်အဖွဲ့
196. မင်းလတောင်သူအစုအဖွဲ့။
197. မတ္တရာ လူငယ်ကွန်ယက်
198. မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး လူငယ်ရေးရာကော်မတီ ကိုယ်စားလှယ်များ
199. မကွေးတိုင်းဒေသကြီးလူငယ်ကွန်ယက်
200. မြစ်ကွေ့ဧရာလူမှုကွန်ရက်(မကွေးမြို့)
201. မြေလတ်မျိုးဆက်အင်စတီကျု
202. မြင်းခြံ နိုင်ကျဉ်းအဖွဲ့
203. မြင့်မြတ်ဧရာဝတီ လူငယ်လူမှု့ကွန်ယက်
204. မြေလတ်မျိုးဆက်အင်စတီကျု
205. မေမြို့ တောင်သူကွန်ယက်
206. ယုံကြည်ရာ အသိပညာပြန့်ပွားရေးအသင့်
207. ရွှေခြင်္သေ့တောင်သူကွန်ရက်(ရွှေဘိုခရိုင်)
208. ရွှေခြံအားမာန်အဖွဲ့ မြင်းခြံ
209. ရွှေမင်းသားဖောင်ဒေးရှင်း
210. ရွှေမင်းသား မသန်စွမ်း ဖောင်ဒေးရှင်း ( မြန်မာ )
211. ရှစ်လေးလုံးသွေးသစ် (မိုးညှင်း)
212. လက်လှမ်းမှီရေးအဖွဲ့
213. လွတ်လပ်သောအရှိုချင်အမျိုးသားများအင်အားစု
214. ဝိုင်းမော်မြို့နယ်လုံးဆိုင်ရာ သျှမ်းလူငယ်များစည်းလုံးညီညွတ်ရေးအဖွဲ့
215. ဝါးစိမ်းတောင်ကာကွယ်စောင့်ကြည့်ရေးကော်မတီ (WPWC)
216. သင့်မြတ်လိုသူများ ငြိမ်းချမ်းရေးပရဟိတအဖွဲ့
217. သုခမိန်အင်စတီကျု
218. သုခုမခရီးသည်အဖွဲ့
219. အမျိုးသမီးနိုင်ငံရေး အင်အားစု
220. အိမ်ယာမဲ့ပြည်သူများ အစည်းအရုံး
221. အောင်သာစည်အဖွဲ့
222. Gender and Development Institute
223. Good Shepherd Myanmar Foundation (GSMF)
224. Kachin Women Peace Network
225. Muditar Foundation
226. Myanmar Positive Women Network
227. Mandalar Yaung Sin
228. Myanmar Independent Living Initiative- MILI
229. National Network of Rural Women- May Doe Kabar
230. Phan Tee Eain (Creative Home)
231. POINT
232. Progetto Continenti
233. Ratana Metta Organization
234. Sex Worker in Myanmar Network
235. Spectrum (SDKN)
236. Socio-Economic & Gender Resource Institute Myanmar
237. Student Christian Movement Myanmar
238. Women’s Federation for Peace
239. Generation Wave

The post Myanmar Civil Society Statement on the draft Cyber Security Law appeared first on Coconet.

Screenshot shared with permission from reunion attendees

Before the COVID-19 pandemic, it was never a surprise to see a fellow member of the Coconet community in a conference or project meeting anywhere around the globe. Community members, all former attendees of either the first or second Coconet digital rights camps, often had to travel, as networking is an integral part of mainstreaming digital rights and strengthening solidarity among civil society actors in the region.

The pandemic, however, has put a halt to that. And not only that — soliciting and showing solidarity has been challenging in light of webinar and virtual meeting fatigue, the abrupt migration to virtual systems, and prolonged confinement in our respective homes, among other reasons.

In spite of all this, Coconet members reunited online on November 5, 2020, to collectively reflect on the pandemic’s challenges to the community. The online reunion was an anniversary celebration for participants from both camps, as these were held in the last week of October in 2017 and 2019, respectively. It was also a chance for members to share updates on our countries and local movements.

Looking forward to the future

The two-hour virtual gathering was attended by members from Cambodia, Indonesia, Myanmar, Nepal, Netherlands, Philippines, Taiwan, and Vietnam.

We jump-started the reunion by asking everyone to give one thing they were looking forward to in the future. Members’ responses were varied, from wishing for less cold winters to continuing to fight against companies with surveillance-based business models.

Still, the strongest hope for all was to see and bond with each other again in person. As activists, this hope is with the recognition that while we wait for physical interactions to happen again, we need to adapt and respond to the whole new set of challenges emphasised and unearthed by the pandemic. We also need to be ready to respond to how governments are taking advantage of the pandemic to increase state surveillance and stifle freedom of expression.

Members’ concerns amid the pandemic

Below are specific themes that were apparent over the course of the gathering:

Difficulty in migrating to virtual systems

While the members primarily belong to organisations working on digital rights, digital security, and internet freedom, some members still faced difficulties migrating to fully virtual systems due to the costs and inadequate time for orientation. Others also expressed concern about organisations opting for corporate tech products due to convenience, forgoing privacy concerns.

Privacy and security concerns over digital ID systems

In Taiwan, Nepal, and Indonesia, there is a stronger call for digitising national ID systems, but drafted implementing rules and regulations have had little to no provisions on data protection, privacy, and storage.

Elections and digital rights

In Myanmar, voting during the November 8 elections was cancelled in ethnic minority areas due to the pandemic. Polls were also closed in Rakhine and Chin states, where the longest internet shutdown in the world is ongoing and where the highest number of COVID-19 cases in the country have been recorded. These states are also in the middle of a civil war that has killed hundreds of civilians over the past two years. Protests against the shutdown and the civil war have led to activists being arrested and sentenced to jail. (Sign a joint statement here against the arrests.)

Vietnam and Malaysia will also be having their elections soon. Members said they will be sure to be on the lookout for digital rights violations, especially with the increase of hate speech and disinformation online during this time.

State attacks on media freedom and freedom of speech

In Cambodia, there is a crackdown of dissenters criticising the government’s relationship with China. There were reports of officials personally approaching journalists to take down articles that tackle China’s increasing role in Cambodia’s economy.

In the Philippines, the controversial Anti-Terrorism Law was passed in July 2020. The new law allows the state to tag any individual and group as alleged terrorists, and detain suspects for a maximum of 24 days,

In Thailand, the government had also attempted to ban four independent media outlets and a Facebook page from broadcasting, claiming that they “threaten national security”. The ban has since been lifted, but protests continue.

In Vietnam, Facebook is aiding the government to censor dissent. Users who post any sentiment against the state can also be jailed for a minimum of six years.

Attacks and surveillance during protests

In Indonesia, protests against the Omnibus Law, which weakens labour rights and environmental protection laws, erupted last month. Police were reported to have confiscated the phones and laptops of protesters, and have deployed upgraded surveillance planes in demonstration areas. Digital attacks, such as doxxing and an increase in anti-protest narratives, have also been on the rise.

In Thailand, activists and protesters are subjected to sexual harassment and hate speech online to invalidate their campaigns.

Together, we are never alone

At the end of the reunion, members left with a keen sense of commitment to continue working together despite the challenges in organising movements in the time of the pandemic. Threats to digital rights may have increased, but that only makes the need to strengthen the movement in the region all the more urgent and necessary.

Most importantly, we left the call with a renewed belief that we are never alone in this fight for digital rights because we are all part of this movement together.

The post Coconet Virtual Reunion: Reaffirming solidarity amid COVID-19 appeared first on Coconet.

The post Statement: Condemning the arrests of the students for protesting against the civil war in Rakhine state appeared first on Coconet.

In Thailand, the youth-led pro-democracy movement is showing no signs of retreat despite the latest state of emergency decree banning public gatherings of more than four people. The Thai government, however, also issued on October 16, 2020 an order to ban four independent media outlets and a Facebook page from generating and broadcasting any news content under the premise that these organisations pose a major threat to national security. The groups in question are Voice TV, Prachathai, The Reporters, and The Standard, as well as the Facebook page of the Free Youth movement. The decree was signed by National Police Chief Suwat Jangyodsuk and at the request of the National Broadcasting and Telecommunications Commission and the Digital Economy and Society.

The ban on these groups, however, has since been lifted, following an October 21 court order by the Criminal Court. The Court cited Section 35 (1) and (2) of the Constitution, which indicate that “a media professional shall enjoy the liberty to present news or express opinions in accordance with professional ethics”, and that “the closure of a newspaper or other mass media in deprivation of the liberty under paragraph one shall not be permitted”.

Despite the lifting of the ban, the government’s decision to even attempt it was both misleading and counterproductive. If the Thai government believed that banning the four media houses would have stopped or weakened the ongoing protests, it was sorely mistaken.

Protest communications go beyond media

Even before the current protests, Voice TV, Prachathai, The Reporters, and The Standard have long played a critical role in generating comprehensive and independent media content for the Thai public. And with their consistently high-quality content, professionalism, and code of ethics, the popularity of these media organisations has only increased. For instance, the YouTube channel of Voice TV surged to over 2 million subscribers during its coverage of the protests, currently making it one of the most popular news media outlets in the country.

If the intent of the Thai government with this decree is to stop news of the protests from spreading, it seems this is the wrong choice of strategy. Even though many Thai youths depend on these independent media outlets, several more online platforms are also producing the same kind of independent content. In addition, such content is also produced and shared on other channels of communication, such as on messaging applications Telegram, Line, and Signal.

Equally important as well is the fact that, while protesters rely mainly on media and other forms of communication to mobilise, these organisations have nothing to do with the students’ communication, coordination, and management of the protests. Due to the advantages of social media platforms, the young protesters have become tactical in terms of organisational structure, information dissemination, time management, and protest management. For example, the latest protests in the past week at Ratchaprasong, Pathum Wan, Lat Phrao, and Asok intersection in Bangkok and other provinces clearly indicate how efficiently the students organised, coordinated, managed and controlled the protests. To manoeuvre the security forces, for instance, no information related to time and place of the protest is available until the last hour. Moreover, the protests take place simultaneously in several places within a specific period of time. The protests on Sunday, October 18, for instance, took place in several different places in Bangkok and 12 provinces nationwide. To avoid unnecessary clashes with the security forces, the protest leaders quickly adjourn the protests and demobilize people, while the security forces are on their way to the protest site.

Another sign of policy failure

Sweeping to power by the military coup in May 2014, Thai Prime Minister Prayut Chan-o-cha is known in Thailand for not being friendly to any independent media. As the protests against his government keep growing across the country,  the decision to ban the four independent media houses is nothing but another sign of policy failure to handle the situation, where the legitimate power to rule is being questioned.

In fact, this move could fuel the protests even further. Since October 13, there have been daily protests in Bangkok, largely due to ongoing arrests of some protest leaders and daily intimidation and harassment by the Thai authorities against people. That day, the police had arrested 21 people, including Jatuphat “Pai Dao Din” Boonpattararaksa. The following day, thousands of students mobilised and marched to the Government House to protest against the government and demanded the government release their detained friends.

There have been 246 protests in 62 provinces over the last three months. As the protests continue, the number of people jailed by the government has skyrocketed, such as the arrest of 22 people – among them protest leaders – right after the October 15 announcement of the emergency decree. According to the Thai Lawyer for Human Rights (TLHR), the government arrested no less than 81 people from October 13 to 18. TLHR also reports that at least 65 people are facing legal charges for their roles in the protests, on top of 145 cases of harassment committed by the Thai security forces. It seems that the more the government arrests the protesters, the more the protests expand in size.

General Prayut, who rose to power after the 2014 military coup, is very powerful to even attempt to cut off a flowering tree. He can even order his tank brigade to destroy the entire garden. But, he might not be powerful enough to stop spring from coming. The end of Prayut’s government is no longer remotely far.

About the Author

 

Sek Sophal holds a Masters degree in Asia Pacific Studies from Ritsumeikan Asia Pacific University. He is a researcher for the Center for Democracy Promotion, Ritsumeikan Center for Asia Pacific Studies, at Ritsumeikan Asia Pacific University. He is also a project officer at the Cambodian Center for Independent Media (CCIM) in Cambodia. The opinion expressed in the article is his personal opinion and does not necessarily represent the institution he is working for.

The post Silencing the Media Won’t Stop the Thailand Protests appeared first on Coconet.

The post #StopInternetShutdownMM: Civil society marks 1 year of world’s longest internet shutdown appeared first on Coconet.

Read this article in English | อ่านบทความนี้ใน ภาษาอังกฤษ

นักศึกษาจากหลายมหาวิทยาลัยและประชาชนออกมาชุมนุมแสดงความไม่พอใจต่อรัฐบาลที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ เมื่อวันที่ 29 ก.พ. 2563               ภาพถ่ายโดย: ชลธิชา แจ้งเร็ว

ความหวังที่จะเห็นการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของไทยเริ่มเกิดขึ้นอีกครั้งในช่วงต้นปี 2563 จากการเคลื่อนไหวของคนรุ่นใหม่หลังศาลรัฐธรรมนูญวินิจฉัยยุบพรรคอนาคตใหม่เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ ได้จุดไฟแห่งความไม่พอใจที่มีต่อรัฐบาลของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีมาตั้งแต่เหตุการณ์รัฐประหารปี 2557 จนนำไปสู่กระแสกิจกรรมแฟลชม็อบ (Flash mob) ที่ดำเนินไปเป็นไฟลามทุ่งโดยกลุ่มนักศึกษาในหลายสถาบันทั่วประเทศ จากสถิติของศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชนที่บันทึกเหตุการณ์ช่วงระหว่างวันที่ 21 กุมภาพันธ์จนถึง 14 มีนาคม 2563 พบว่า มีการจัดกิจกรรมชุมนุมในลักษณะแฟลชม็อบ เพื่อเรียกร้องประชาธิปไตยและต่อต้านเผด็จการอย่างน้อย 79 ครั้งที่เกิดในพื้นที่มหาวิทยาลัยจากทั่วประเทศ

“คลื่นแห่งการชุมนุมทางการเมือง” ฉายให้เห็นความตื่นตัวทางการเมืองของคนรุ่นใหม่ จนอาจเรียกได้ว่าน่าจะเป็นปรากฏการณ์ “Youthquake” ครั้งใหม่อีกครั้งหนึ่งของการเมืองไทยในรอบหลายปีที่ผ่านมา ทำให้กลุ่มผู้ที่สนับสนุนประชาธิปไตยเริ่มมีหวังว่ากระแสครั้งนี้อาจจะยกระดับไปสู่การชุมนุมประท้วงขับไล่รัฐบาล – ก็เป็นได้

แต่แล้วการเกิดขึ้นของการแพร่ระบาดของโคโรนาไวรัส หรือโควิด-19 ก็ทำให้หลายกิจกรรมต้องหยุดชะงักเพื่อรักษาระยะห่างทางสังคม รวมไปถึงการชุมนุมประท้วงในโลกออฟไลน์ด้วย

ปรากฏการณ์ new normal กลายเป็นเงื่อนไขใหม่ให้ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคม (social movement) และภาคประชาสังคมไทยจำเป็นต้องปรับตัวให้ทัน เมื่อรัฐบาลไทยเลือกใช้กฎหมาย “ท่าไม้ตาย” ด้วยการประกาศใช้ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ทำให้การชุมนุมสาธารณะกลายเป็นสิ่งต้องห้าม และการเคลื่อนไหวบนโลกออนไลน์จึงกลายเป็นทางเลือกที่สำคัญของการเคลื่อนไหวของนักศึกษา แต่ขณะเดียวกันมาตรการควบคุมกิจกรรมบนโลกออนไลน์ของรัฐบาลก็เข้มข้นขึ้นภายใต้เงื่อนไขการควบคุมการแพร่ระบาดของโควิดด้วยเช่นกัน ส่งผลต่อการจำกัดเสรีภาพในการแสดงออกบนโลกออนไลน์ และล่าสุดกับความคืบหน้าของการตั้งกองบัญชาการปราบปรามการกระทำความผิดเกี่ยวกับอาชญากรรมทางเทคโนโลยี สังกัดสำนักงานตำรวจแห่งชาติ หรือเรียกว่า “ตำรวจไซเบอร์” ซึ่งอาจกลายเป็น “ตำรวจทางความคิด” ที่คอยสอดส่องประชาชนบนโลกออนไลน์

หนึ่งในเครื่องมือของรัฐคือ การทำงานของ “ศูนย์ต่อต้านข่าวปลอม” และการบังคับใช้กฎหมาย พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ซึ่งมักถูกนำมาใช้เป็นเครื่องมือปิดปากประชาชนที่มีความเห็นต่างจากรัฐ และใช้ควบคุมการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารของประชาชนในช่วงสถานการณ์โควิด เช่นในเมื่อเดือนมีนาคม 2563 นายดนัย อุศมา ศิลปินชาวภูเก็ตซึ่งถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมแจ้งข้อกล่าวหาว่ามีการกระทำความผิด โดยการนำเข้าข้อมูลอันเป็นเท็จตาม พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ หลังจากที่เขาโพสต์ข้อความว่าตนเองได้เดินทางกลับจากประเทศสเปนเข้าสู่ประเทศไทยผ่านทางสนามบินสุวรรณภูมิซึ่งไม่มีการคัดกรองตรวจผู้โดยสารที่มีโอกาสติดเชื้อไวรัสโควิด-19

"Mainland Southeast Asia is now creating a zone where no activist or dissident can feel safe. For many leaving the region entirely might now be the only safe option." For @Diplomat_APAC on disappearance of Wanchalearm Satsaksit in Cambodia #SaveWanchalearm https://t.co/tOSNSatqud

— David Hutt (@davidhuttjourno) June 11, 2020

กระแสความไม่พอใจต่อรัฐบาลกลายเป็นกระแสไฟที่โหมหนักต่อเนื่อง หลังจากเกิดเหตุการอุ้มหายของนายวันเฉลิม สัตย์ศักดิ์สิทธิ์ ผู้ลี้ภัยไทยในกัมพูชาเมื่อวันที่ 4 มิถุนายนที่ผ่านมา ทำให้ #SaveWanchalearm มีการรีทวีตกว่า 400,000 ครั้งภายหลังการหายตัวไปของเขา ขณะที่ผู้คนที่ออกมาร่วมการแสดงสัญลักษณ์เรียกร้องความเป็นธรรมในโลกออฟไลน์กลับได้รับหมายเรียกจากเจ้าหน้าที่ตำรวจให้เข้ารับทราบข้อกล่าวหาฝ่าฝืน พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ

แต่ไม่ว่าต้องเผชิญความท้าทายในการเคลื่อนไหวทางการเมืองอย่างไร นั่นก็ไม่ได้ทำให้การแสดงออกความไม่พอใจที่มีต่อรัฐบาลจะเงียบหายไปในยุคโควิค เมื่อการชุมนุมบนท้องถนนยังถูกจำกัด “การประท้วงออนไลน์” จึงส่งเสียงดังขึ้นและร้อนแรงกว่าที่เคยเป็นมา

# แฮชแท็กการเมือง: กระแส “แฟลชม็อบออนไลน์” ในทวิตภพ

ที่ผ่านมา หากเราพูดถึงการชุมนุม ก็มักจะเห็นภาพการมารวมตัวกันของผู้คนในสถานที่ต่างๆ แต่เมื่อเข้าสู่ยุคที่มีการแพร่ระบาดของโควิด รูปแบบการประท้วงแบบแฟลชม็อบจึงย้ายมาอยู่ในแพลตฟอร์มออนไลน์แทน

ทวิตเตอร์ กลายเป็นพื้นที่สำคัญแห่งการใช้เสรีภาพในการแสดงออกของกลุ่มคนรุ่นใหม่ เพื่อสะท้อนความคิดเห็นที่มีต่อประเด็นทางการเมืองในวันที่พื้นที่สาธารณะอื่นถูกปิดกั้น ด้วยลักษณะเฉพาะตัวของแพลตฟอร์มทวิตเตอร์ที่ผู้ใช้สามารถเป็นเจ้าของได้หลายแอคเค้าท์ ต้นทุนในการใช้ต่ำ และให้ความรู้สึกของการเป็น “นิรนาม” มากกว่าแพลตฟอร์มกระแสหลักอื่นในประเทศไทย ทำให้ตอบโจทย์กลุ่มคนรุ่นใหม่ที่ต้องการแสดงออกความคิดเห็นในประเด็นอ่อนไหวและสุ่มเสี่ยงที่จะพูดได้ในบริบทประเทศไทย

“ทวิตภพ” จึงกลายเป็นพื้นที่ใหม่ของการต่อสู้ทางความคิดที่เปิดโอกาสให้กลุ่มผู้ใช้งานได้แสดงความคิดเห็นในหลายประเด็นและบางประเด็นแทบจะไม่เคยได้ปรากฏหรือพูดถึงในพื้นที่สาธารณะอื่นมาก่อนในเมืองไทย

"โควิดหายมาไล่รัฐบาลกันไหม?"

สหภาพนักเรียน นิสิต นักศึกษาแห่งประเทศไทย - Student Union of Thailand ได้โพสต์ภาพพร้อมข้อความ ระบุว่า สนท. ขอเชิญชวนชาวไทยทุกคนร่วมประท้วงออนไลน์โดยการถ่ายรูปถือป้ายแสดงความรู้สึกต่อรัฐบาลพร้อมติด #MobFromHome https://t.co/n0MKKlSz6O

— 𝙣𝙤𝙞𝙧 . (@noirisaesthetic) April 24, 2020

การใช้แฮชแท็ก # เป็นหนึ่งในฟังก์ชั่นสำคัญที่ถูกนำมาใช้สร้างพื้นที่การชุมนุมออนไลน์ เพราะช่วยให้การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นทางการเมืองและการรวมตัวของกลุ่มคนที่คิดเห็นคล้ายกันนั้นเป็นไปได้ง่ายขึ้น หนึ่งในข้อสังเกตที่พบคือ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปในยุคแห่งความขัดแย้งทางการเมืองไทยในรอบสิบปีที่ผ่านมา คือการพูดคุยประเด็นทางการเมืองกลายเป็นเรื่องกระแสหลักในปัจจุบัน กลุ่มคนรุ่นใหม่ออกมาแสดงออกทางการเมืองมากขึ้น และแฮชแท็กว่าด้วยประเด็นการเมืองและความเป็นไม่ธรรมในสังคมพุ่งติดเทรนด์ยอดนิยมอันดับหนึ่งหลายเรื่องในช่วงปีที่ผ่านมา

หนึ่งในกระแสแฮชแท็กที่สำคัญในช่วงสถานการณ์โควิด-19 คือ กระแส #nnevvy ที่ติดเทรนด์ทวิตเตอร์อันดับหนึ่งของไทยและกลายเป็นกระแสดราม่าระหว่างประเทศไปแล้ว หลังจากนักแสดงหนุ่มไทย วชิรวิชญ์ ชีวอารี หรือ “ไบร์ท” จากซีรีส์เพราะเราคู่กัน 2gether The Series ที่กำลังโด่งดังในประเทศจีนได้รีทวีตโพสต์หนึ่ง พร้อมแคปชันที่เรียกฮ่องกงว่า “ประเทศ” ส่งผลให้แฟนคลับจีนรุมแสดงความคิดเห็นโจมตีไบร์ท แต่กระแสโต้กลับโดยชาวทวิตเตอร์ไทยได้ออกมาปกป้องและโต้เถียงกับคนจีน จนขยายไปสู่กลุ่มผู้ใช้ทวิตเตอร์ชาวฮ่องกงและไต้หวัน จนกลายเป็นวลี “พันธมิตรชานม” #MilkTeaAlliance #ชานมเข้มข้นกว่าเลือด ขยายประเด็นสู่การถกเถียงเรื่องการเมืองการปกครองภายในประเทศ

Reuters ระบุถึงประเด็นแฮชแท็กนี้ทำให้กลุ่มสนับสนุนประชาธิปไตยจับมือกันร่วมต่อต้านนักรบไซเบอร์ที่สนับสนุนรัฐบาลจีน ขณะที่ทาง “โจชัว หว่อง” นักเคลื่อนไหวเพื่อประชาธิปไตยชาวฮ่องกง โพสต์ภาพถ่ายซีรีย์ของนักแสดงหนุ่มพร้อมข้อความว่า ฮ่องกงยืนเคียงข้างเพื่อนชาวไทยผู้รักในเสรีภาพ ต่อต้านการรังแกจากจีน และตั้งความหวังถึงขั้นสร้างพันธมิตรในเอเชียเพื่อต่อต้านลัทธิเผด็จการ

ในช่วงสถานการณ์การแพร่ระบาดโควิดและอำนาจของ พ.ร.ก.ฉุกเฉิน ได้จำกัดการจัดกิจกรรมต่างๆ และบรรยากาศการรวมตัวชุมนุมของนักศึกษาจึงได้ชะลอตัวไป ทำให้ทางฝั่งสหภาพนักเรียน นิสิต นักศึกษาแห่งประเทศไทย (สนท.) เสนอไอเดียแคมเปญออนไลน์เชิญชวนคนไทยให้ร่วมกัน “ประท้วงจากบ้าน” ด้วยการแชร์ภาพหรือถือป้ายข้อความแสดงความรู้สึกไม่พอใจที่มีต่อการทำงานของรัฐบาล พร้อมติดแฮชแท็ก #MobFromHome จนแฮชแท็กนี้ขึ้นติดเทรนด์อันดับหนึ่งในทวิตเตอร์ประเทศไทย

จากการชวนตั้งแฮชแท็กเพื่อสื่อสารถึงประะเด็นทางการเมืองและรวมไปถึงบางประเด็นที่อ่อนไหวได้กลายเป็นกระแสหลักเพื่อแสดงพลังการแสดงออกแบบรวมหมู่ (collective action) และบางแฮชแท็กในทวิตเตอร์ใด้กลายเป็นประเด็นถกเถียงอย่างร้อนแรงในแบบที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประเทศไทย

นอกจากการใช้ # ในการสร้างพื้นที่ชุมนุมออนไลน์แล้วนั้น อีกวิธีการหนึ่งที่สังเกตเห็นจากปรากฏการณ์ของคำว่า “ทัวร์ลง” มักจะถูกหยิบยกมาอธิบายรูปแบบกิจกรรมออนไลน์ที่เชิญชวนผู้ติดตามในแอคเค้าท์ของตน เข้าไปรุมแสดงความคิดเห็นหรือวิพากษ์วิจารณ์โพสต์นั้นๆ เพราะเมื่อฝ่ายรัฐบาลมีทีมหน่วยปฏิบัติการข่าวสาร หรือ Information Operation (IO) คอยจับตาและมุ่งแสดงความคิดเห็นโจมตีกลุ่มผู้ที่เห็นต่างจากรัฐบาล ฝ่ายนักกิจกรรมประชาธิปไตยก็จำเป็นต้องพยายามหายุทธวิธีต่างๆ ในลักษณะ “ทัวร์ลง” เพื่อเรียกระดมแนวร่วมสาธารณะให้ไปช่วยกันโต้กลับด้วยข้อมูลในโพสต์นั้นๆ

นิสิตจากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร จัดกิจกรรมแฟลชม็อบแสดงออกทางการเมืองเมื่อวันที่ 26 ก.พ. 2563 ภาพถ่ายโดย: ชลธิชา แจ้งเร็ว

 

เมื่อ ‘ความเป็นส่วนตัว’ เป็นเทรนด์ของคนรุ่นใหม่ แพลตฟอร์มไหนจะตอบโจทย์ขบวนการเคลื่อนไหว

เมื่อทวิตเตอร์กลายเป็นพื้นที่ทำกิจกรรมทางสังคมออนไลน์ที่ได้รับความนิยมมากขึ้นในประเทศไทย และได้มีความเคลื่อนไหวสำคัญเกิดขึ้นคือเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคมที่ผ่านมา หลังจากการประกาศเปิดตัวบัญชีทางการของ “ทวิตเตอร์ประจำประเทศไทย” หรือ @TwitterThailand ด้วยข้อความ “สวัสดีครับ ประเทศไทย!” ต่อมาไม่นานเมื่อทวิตเตอร์ได้ประกาศเปลี่ยนแปลงนโยบายความเป็นส่วนตัวเมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม เพื่อแจ้งเรื่องการแชร์ข้อมูลของผู้ใช้งานให้กับ “พาร์ทเนอร์” โดยจะมีการแชร์ข้อมูลระดับอุปกรณ์ของผู้ใช้ คือ IP address เพื่อปรับปรุงพัฒนาโฆษณาให้เหมาะกับผู้ใช้มากขึ้น

จากความเคลื่อนไหวดังกล่าว จึงตามมาด้วยกระแสต่อต้านผ่านแฮชแท็ก #ไม่เอาทวิตเตอร์ไทยแลนด์ (#NoTwitterThailand) ขึ้นเทรนด์อันดับหนึ่ง เพราะชาวทวิตเตอร์ไทยได้ตั้งข้อสังเกตว่า นี่อาจเป็นส่วนหนึ่งของการสอดส่องพฤติกรรมประชาชนและควบคุมเสรีภาพในการแสดงออกของประชาชนบนโลกออนไลน์โดยรัฐบาลไทย หลังจากนายพุทธิพงษ์ ปุณณกันต์ รมว.กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม ได้ทวีตข้อความว่า ตนเพิ่งได้หารือกับผู้บริหารของทวิตเตอร์ประจำสิงคโปร์ ในประเด็นการต่อต้านข่าวปลอมและเนื้อหาที่มีความรุนแรง เป็นเหตุให้กลุ่มผู้ใช้งานส่วนหนึ่งแสดงความไม่ไว้ใจต่อการทำงานของทวิตเตอร์ที่อาจจะไม่ได้ให้หลักประกันทั้งเรื่อง “ความเป็นส่วนตัว” และ “ความปลอดภัย” แก่ผู้ใช้งานในประเทศไทยได้

ประเด็นดังกล่าวได้เป็นเหตุให้ผู้ใช้งานทวิตเตอร์บางกลุ่มเริ่มชักชวนกันย้ายไปใช้งาน “แพลตฟอร์มทางเลือก” ที่เป็นโอเพนซอร์ซอย่างเช่น “Minds” ที่เน้นเรื่องความเป็นส่วนตัวและและเสรีภาพบนโลกอินเตอร์เน็ต เช่นเดียวกับสฤณี อาชวานันทกุล ได้ทวีตข้อความ “ลาก่อนทวิตเตอร์ ไปเจอกันที่ Minds” ล่าสุดทางแพลตฟอร์ม Minds ได้ออกมาประกาศว่า ตอนนี้ได้รองรับการใช้งานภาษาไทยเรียบร้อยแล้ว

เมื่อเกิดกระแสความไม่ไว้ใจทวิตเตอร์ จึงชวนให้คิดต่อว่า แล้วรูปแบบของการเคลื่อนไหวทางสังคมผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ในอนาคตจะเป็นอย่างไร เมื่อกลุ่มคนรุ่นใหม่เริ่มให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยของการใช้งานแพลตฟอร์ม ขณะเดียวกันเงื่อนไขของการขับเคลื่อนทางสังคมจำเป็นต้องอาศัยโซเชียลเน็ตเวิร์คที่มีผู้ใช้จำนวนมากพอจะส่งเสียงให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น และคำถามที่เป็นโจทย์ใหญ่กว่านั้นคือ รูปแบบการจัดกิจกรรมแฟลชม็อบ หรือลักษณะการชุมนุมแบบไม่ยืดเยื้อ ทั้งในโลกออฟไลน์และออนไลน์ จะนำไปสู่การขับเคลื่อนประเด็นทางสังคมที่มีอยู่อย่างหลากหลายได้อย่างไร เพื่อผลักดันไปสู่ความเปลี่ยนแปลงที่พวกเราฝันไว้

อาจจะเป็นคำถามที่ตอบยากด้วยคนเพียงกลุ่มเดียวในสังคม แต่คำตอบที่เห็นชัดแล้วคือ “กลุ่มคนรุ่นใหม่ได้ตื่นตัวทางการเมืองแล้ว” ในฐานะพลังสำคัญที่น่าจับตามอง อยู่ที่ว่าหลังจากนี้ เราจะกำหนดทิศทางการเคลื่อนไหวเพื่อผลักดันความตื่นตัวในรูปแบบที่เป็นอยู่ จนนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงทางการเมืองเชิงโครงสร้างโดยรวมให้สำเร็จได้อย่างไร

About the Author

ชลธิชา แจ้งเร็ว (ลูกเกด) ผู้ร่วมก่อตั้งกลุ่มฟื้นฟูประชาธิปไตย (DRG) เธอเป็นนักกิจกรรมด้านประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน โดยเริ่มทำงานเพื่อส่งเสริมเสรีภาพในการแสดงออกและเสรีภาพในการชุมนุมในประเทศไทยตั้งแต่ภายหลังการทำรัฐประหารของคณะรักษาความสงบแห่งชาติ (คสช.) 2557

The post วิถีการต่อต้านโดยคนรุ่นใหม่ในโลกออนไลน์: ขบวนการนักศึกษาไทยกับการเคลื่อนไหวทางการเมืองในยุคโควิด appeared first on Coconet.

Read this article in Thai | อ่านบทความนี้ใน ภาษาไทย

Hope for political change in Thailand has grown stronger in 2020 after a wave of student protests across the country followed the constitutional court’s dissolution of the opposition Future Forward Party. This decision sparked flash mobs against the long tenure of Thai Prime Minister Prayut Chan-o-cha and his authoritarian regime, which has been in power since 2014. Between February 21 to March 14, 2020, there were at least 79 flash mobs in universities, according to the Thai Lawyers for Human Rights (TLHR).

This wave of protests, dubbed the “youthquake” phenomenon, is reflective of the political awareness among the Thai youth. With the youth on their side, pro-democracy groups saw the possibility that the pro-military government could be ousted.

But then came COVID-19. Student movements and physical protests were forced to suspend. The new normal became a condition that impedes social movements. Thai civil society was only starting to adapt when the Thai government hit the movement with more damning blows: the emergency decree that prohibits public assembly, meaning activism had to be practiced online instead. Thai authorities have also been taking an active role in monitoring online activities with using other measures amid the COVID-19 crisis that hamper freedom of expression online.

On top of these measures, the government’s Anti-Fake News Center (or, as critics call it, the “Fake News Center”) has also been criticised for its restrictions on rights to freedom of expression rather than dealing with disinformation. In the time of COVID-19, the centre is known to censor information and criticism against the government’s management of the pandemic. It has even pressed charges against citizens critical of the government; Danai Ussama, an artist from Phuket, was arrested by police under the Computer Crimes Act after he posted on an online platform that there was no screening of COVID-19 at the Suvarnabhumi airport after he got back from Spain in March 2020.

These measures are just some of the challenges for social movement in the time of COVID-19, especially on disseminating information to citizens. But dissent against the pro-military government does not and has not stopped in the time of COVID-19. In fact, the June 4 disappearance of political exile Wanchalerm Satsaksit in Cambodia reignited protests against the pro-military government, with more than 400,000 retweets of the hashtag #SaveWanchalearm just one day later.

"Mainland Southeast Asia is now creating a zone where no activist or dissident can feel safe. For many leaving the region entirely might now be the only safe option." For @Diplomat_APAC on disappearance of Wanchalearm Satsaksit in Cambodia #SaveWanchalearm https://t.co/tOSNSatqud

— David Hutt (@davidhuttjourno) June 11, 2020

Despite the ban on public assembly, the youth have taken to platforms online and offline to vent out their frustrations, even if those who participated in protests have been summoned by the police on Emergency Decree charges. Online, however, the Thai youth continue to protest, using social media to voice out their criticisms against the government.

Hashtag activism and flash mobs on Twitter

Previously, a protest consisted of people gathering in physical, public places. But when this became an impossibility in the time of coronavirus, the flash mobs assembled instead on online platforms.

Twitter has become the space for freedom of expression in Thailand. It has become a platform for blooming political awareness while other spaces are restricted. On Twitter, a user can have many accounts and is afforded a sense of “anonymity” as compared to other social media platforms. Twitter responds to the needs of new Thai generation who want to discuss sensitive political issues and has opened up a space for political disparagement of issues that have been rare to be discussed and have never publicly manifested in any public space in Thailand before.

The use of hashtags (#) is a meaningful function used to rally together people because it allows users to gather and exchange issues on their interests. Over the past ten years of Thailand’s political conflict, the exchange of political opinions – especially online – has only increased. The youth consider political expression as the norm, and in the past year, many hashtags on politics and injustice issues were among the top trending topics on Twitter in Thailand.

One of the viral hashtags during COVID-19 is the hashtag #nnevy, when Thai Twitter users sparked a war against Chinese nationalist trolls and created “a new pan-Asian solidarity”. This happened after Chinese fans of Thai actor, Vachirawit Chivaaree, or “Bright” from the 2gether the Series, retweeted a tweet that called Hong Kong a “country.” Thai Twitter users retaliated against the online attacks on Chivaaree. Soon after, Twitter users from Hong Kong and Taiwan also defended the actor and the tweet, which led to the popular hashtags #MilkTeaAlliance and a Thai equivalent that translates to #MilkTeaIsThickerThanBlood. Reuters called this hashtag incident as an alliance between the pro-democracy camps against the pro-China cyber fighters. Even Joshua Wong, the Hong Kong pro-democracy activist, posted a photo of the actor with a message that Hong Kong was standing with the Thais who loved liberty and standing against the persecution by China. He even hoped for the building of an Asian alliance against dictatorship.

“For the young generation, China has an image of a profit seeker with a large population as a weapon. It is a very economy-focused image, so it is not appealing to the young,” Netiwit said.#MilkTeaAlliance https://t.co/32oXLzbXq8

— Netiwit Chotiphatphaisal (@NetiwitC) June 14, 2020

During the pandemic, together with the authority of the emergency decree, activities are restricted, and the student protests are postponed. The Student Union of Thailand then came up with an online campaign to “protest from home” by sharing photos or placards commenting on the government’s administration, with the hashtag #MobFromHome. And the hashtag topped the Twitter trend in Thailand. Recent twitter hashtags have also been employed to express sensitive political opinions. As a result, sensitive political issues have become something publicly discussed on Twitter. Hashtags, therefore, have become a form of collective action.

Apart from using hashtags, pro-democracy activists online have also adapted a strategy called “bombardment”, or “ทัวร์ลง”, in which a user asks other users to collectively criticise a problematic post. In Thailand, this kind of online public mobilisation has been used against the government’s Information Operation (IO) that continue to monitor dissidents and critics.

Achieving ‘critical mass’ on alternative online platforms

Twitter, as previously mentioned, was the platform of choice for critics of the current regime to voice out their dissent. But on May 13, 2020, the official Thailand Twitter account @TwitterThailand was created with tweeting its first message, “Sawasdee khrap, Thailand” (Hello, Thailand!). On May 19, Twitter announced the update of its privacy policy to share users’ activities and IP addresses with “partners” to enhance its targeted advertisement.

Following these updates, #NoTwitterThailand topped the country’s trending page because Thais saw this as part of the government’s surveillance and the restriction of freedom of expression online. More users also began to doubt the security and privacy of the platform after Buddhipongse Punnakanta, the Minister of Digital Economy and Society tweeted about his recent discussion with Singapore’s Twitter executive on fake and violent news.

Aside from the trending hashtag, Thai Twitter users also encouraged others to stop using Twitter and move to “alternative platforms” that are open-source and decentralised. One popular alternative platform is “Minds”, especially after a co-founder of Thai Netizen, Sarinee Achavanuntakul tweeted, “Say goodbye to Twitter and meet at Minds.” Minds has also already installed the Thai language to accommodate Thai users.

This newer distrust of Twitter also poses open questions for the future and effectivity of online activism. Will enough Thai users flock to social media alternatives to reach critical mass, and therefore enact concrete social change? How do we continue to talk about diverse issues in online social movements? And, how do we transform awareness into the change we dream to see?

There are no easy answers to these questions. But in the case of Thailand, we have and continue to witness “youthquake” and increased political awareness among Thai students, seen as the new hope for political change. We also continue to witness how the open spaces online have led to more critical discourse against the government – and even more people who have changed their minds after seeing how the government has treated disinformation during the pandemic. What happens next, however, is up to us, the new generation, to determine.

About the Author

Chonthicha Jangrew (Lookkate) is a co-founder of the Democracy Restoration Group (DRG), a Thai pro-democracy and human rights activist. She has been advocating for freedom of expression and freedom of public assembly in Thailand since the 2014 coup.

The post Thai student protesters in the time of COVID-19: New generation, new forms of resistance online appeared first on Coconet.